DE VLAMMENDE DIODE / TRIODE
Theo Faber PA2THF
Wie de kennis en technologie nog niet heeft zal slim, vindingrijk en volhardend moeten zijn. Dat was zeker het geval bij onze ‘stamvaders’ van de (radio)techniek. Alle lezers van deze pagina zijn min of meer wel op de hoogte van de algemene technische historie, maar veel soms bizarre en spitsvondige uitvindingen zijn teloor gegaan of vergeten. Dat geldt zeker voor de tijd dat de radiobuis zijn intrede nog niet had gedaan en de vlamdiode als gelijkrichter / detector zijn bijkomende licht verspreide. Lees het verhaal van de vlammende diode / triode:
De historie
Hoewel in wetenschappelijke kringen – rond hoogfrequente wisselspanning – al in de 19e eeuw publicaties geweest zijn, waren onze experimenterende stamvaders hier beperkt van op de hoogte. Heinrich Hertz (1857-1897) bouwde als eerste een werkende draadloze verbinding (400MHz), maar zag het gebruik ervan niet als nuttig en stopte zijn experimenten. Pas na zijn dood werd het werk gepubliceerd. James Maxwel (1831-1879) op wiens wetenschappelijk (elektromagnetisme) onderzoek het meeste gebaseerd was, had wel gepubliceerd, maar deze literatuur was voor weinige bereikbaar.
Marconi schijnt ooit uitgave(s) te hebben gehad, die hij overigens niet helemaal begreep. Zeker is; dat bv. Edison zelf niet in staat was het wetenschappelijk onderzoek juist te interpreteren en vorm te geven. Edison kreeg later ‘belezen assistenten’, die beter in staat waren de juiste richting aan te geven. Maar naast de theorie, bleef praktisch nog veel te experimenteren en te leren. In die tijd werden helaas veel zaken steeds weer heruitgevonden, door verschillende onderzoekers, in verschillende landen en soms pas na decennia. Lees meer
